donderdag 14 maart 2024

Het was niet leuk

 Ik heb geaarzeld om hier over te schrijven, omdat ik zoveel goede herinneringen heb opgebouwd met de Uitbus.
De sfeer is vrijwel altijd goed.
Er zit weleens een zeurkous tussen, maar dat laat je dan van je afglijden, want iedereen wil gewoon een leuke dag.
Maar ik kan vandaag geen blij genieten verhaal vertellen.
En dat heeft absoluut niets te maken met dit geweldige initiatief of met de super aardige chauffeur of met het uitje van vandaag.
Maar ik ben altijd eerlijk in mijn verslagjes en dit heeft ook een plekje nodig.

Van wege mijn pijnlijke knie kan ik niet op alle plaatsen in de bus zitten, en dat is nooit een probleem geweest tot nu toe.
Er zijn een paar plaatsen waar ik het been goed kan strekken en niemand doet daar moeilijk over.



Vandaag was ik de eerste die opgehaald werd.
Ik had al gehoord dat er iemand mee ging die heel graag voorin wilde zitten, dus ik wilde wel op een andere plek gaan zitten.
Ik hoef echt niet altijd voorin.
Maar de chauffeur zei: "kom maar voorin zitten, dan wisselen we bij de stop wel van plaats".
Afijn, zo gezegd zo gedaan.

Al gauw werd de bus voller.
En toen begon er achterin iemand met zeer luide stem te klagen.
Deze dame heeft altijd luidkeels kritiek, maar meestal glijd dat wel langs me af.
Maar deze keer bleek ik het middelpunt.
Dat het altijd dezelfde zijn die voorin zitten en dat een ander ook wel eens wil.
Ze bleef er de hele weg over doorzeuren, met een stem als een scheepsbel.
We dronken wat in Klazinaveen en na een sanitaire stop zeg ik vriendelijk tegen die vrouw: "u mag nu voorin zitten hoor".
En ik krijg me toch een gesnauw over me heen.
Bij de bus blijf ik netjes wachten tot iedereen ingestapt is.
Afwachtend hoe het opgelost zal worden.
En terwijl ik buiten sta te praten met de enige mannelijke passagier horen we toch een kabaal in die bus.
Was die vrouw de hele bus tegen me aan het opstoken.
En dat bleef onderweg maar doorgaan.
Tot ik na een tijdje keurig luid en duidelijk te verstaan gaf dat ze nu eens op moest houden.
Dat ik helemaal niet altijd het beste plekje hoefde en ook echt lang niet altijd daar zat.
Dat al voor ze instapte afgesproken was dat haar vriendin het volgende stuk voorin zou zitten.
Toen hield ze eindelijk haar mond.
Maar voor mij was de dag volkomen verpest.
Ik zat te trillen op m'n stoel.
En bracht de rest van de weg in shock door.


Aangekomen bij Gasterij Natuurlijk Smeerling bij Onstwedde in Groningen, wachte ik gelaten af tot de dame in kwestie ging zitten en koos verstandig een stoel aan het andere eind van de tafel.
Er werd ons een heerlijke ouderwetse maaltijd van streekproducten aangeboden, maar mijn arm bleef zo trillen dat ik niet eens in staat was om zelf op te scheppen.
Gelukkig bleek al gauw dat niet iedereen zich had laten opjutten en zo werd het langzaam weer wat rustiger in mijn lijf en hoofd en kon ik toch nog een beetje van het heerlijke eten genieten.



Op de terugweg werden we getrakteerd op een mooie rondrit door Drenthe.

Bij het uitstappen wenste ze me met een stralende glimlach wel thuis.😲




vrijdag 8 maart 2024

Tingieterij 't Tinhuus


 Vandaag reed de Uitbus naar Zuidwolde voor een demonstratie tingieten bij 't Tinhuus .
Natuurlijk werd van de weg er naartoe weer een mooie rit gemaakt.
Net buiten Zuidwolde rende er in het weiland drie reeën met ons mee.
Dat was een prachtig gezicht.

Fotos met uitdrukkelijke toestemming gemaakt en geplaatst 


In 't Tinhuus aangekomen kregen we eerst koffie/ thee met een lekkere dikke plak cake.
En daarna kregen we een enthousiaste uitleg over het maken en restaureren van tinnen voorwerpen.


Daarna werd er een klein cadeautje voor ons gegoten.
Je kon kiezen uit een hart, een klavertje vier of een schelpje.
Wie wilde mocht ook zelf gieten.
Dat deed ik maar niet.
Ik ben m'n hele leven al een kluns met koffie en thee inschenken.
Het leek me verstandiger om me maar niet te wagen aan vloeibare tin van 220°.



De terugweg ging weer over een mooie route.
(Je kunt hier volgens mij nauwelijks lelijke routes vinden)


zondag 3 maart 2024

Ze mag weer



Ze voelde het al een tijdje aankomen de laatste tijd.
Het was nog berenkoud, maar af en toe liep ze aarzelend richting achterdeur.
Vanmiddag bleef ze dan ook heel verbaast staan toen ik hem open deed.
Voorzichtig deed ze de eerste stapjes naar buiten, steeds omkijkend naar mij.
En dan begint de vaste route door de achtertuin.
Al blijft ze me overal in de gaten houden.
Sniffeldesnuffel alles wordt gecontroleerd.
En dan zakt ze tevreden neer op een tuinstoel.
Het is lente.


En dat kondigt zich ook duidelijk aan.
In de schaduwkant van mijn tuin nog sneeuwklokjes, maar daaromheen komen krokussen en daglelie en boterbloemen alweer op.

In het strookje waar de bessenstruiken staan zijn tot mijn verbazing de krokussen die ik 5 jaar geleden op de huurdersdag kreeg voor het eerst opgekomen.

En de forsitia staat ook al in bloei.

De vogeltjes zingen het hoogste lied.



Vorige maand heb ik dan eindelijk weer hulp voor de tuin gevonden.
Net gepensioneerd, wil ie af en toe ook wat te doen hebben, voor een zeer bescheiden vergoeding.
We hebben heel flexibele afspraken, afgepast aan het weer, z'n rug, z'n zin en of er nog wat in de kliko past.
Ik ben blij met elk uurtje.
Inmiddels heeft ie de voortuin bijna volledig gestript.
Veel dood spul, onkruid en een grasinvasie zijn al in de kliko verdwenen.
Het ziet er nu even angstaanjagend kaal uit.
De foto heb ik gemaakt voor ie klaar was, dus je ziet links achter de grasinvasie nog deels staan. 
Volgende stap is het laatste stuk van de zijtuin (als er niet te veel autos voor staan) en de klimophaag die ik vorig jaar zelf stukje bij beetje heb proberen te knippen, wat niet al te best gelukt is omdat het gewoon te zwaar voor me was.

zaterdag 2 maart 2024

Kringloop

 Vroeger was ik een fervent kringloop en rommelmarkt bezoeker, maar door de pandemie en daarna mijn beperkte mobiliteit, komt het er niet meer zo vaak van.
Ik lees altijd met plezier het blog van Adriaantje, die vaak zo leuk verslag doet van haar bezoekjes aan kringlopen in de wijde regio.

De afgelopen twee maanden ben ik, oa door meerdere virussen en storm en regen nauwelijks op pad geweest.
Wonderlijk genoeg slalomde mijn Uitbusuitjes telkens precies tussen het ziek zijn door.
Dat was echt mazzel.
Maar echt buiten kwam ik nauwelijks.

Vandaag schijnt de zon, dus dacht ik vol goede moed de beide grote kringlopen in ons stadje te bezoeken en nog even van het uitzicht op de brug te gaan genieten.
Het bleef er bij één, mijn conditie is na zoveel ziek zijn en dus ook nauwelijks sporten, nog bepaald niet je van het.
Maar wat was het heerlijk buiten


Ik heb me bijna helemaal keurig aan het lijstje in m'n hoofd gehouden.

De laatse tijd heb ik weer een aantal ontbijtkommen en borden gebroken.
De basiskleur van mijn servies is ivoor.
Soms staat er een zwarte tekst op of een afbeelding.
Borden vond ik niet.
Maar deze vrolijke grote kommen hebben ivoor als basiskleur.
Dus die mochten mee.
Thuis gekomen ontdekte ik dat ze nog splinternieuw zijn.

Een paar jaar geleden verving ik mijn  diepvries en koelkast allegaartje door een lading dezelfde bakjes van de Hema.
Het begon met kleintjes voor het gehakt en zo.
Maar uiteindelijk schafte ik ze in vier maten aan.
En deed alle meuk de deur uit.
Dat ruimt handiger in en ik wilde ook minder plastic zakjes gebruiken.
Toch sneuvelt er daar ook weleens wat van.
Bevroren laten vallen is niet slim en te dicht bij het vuur zetten ook niet.
Maar toen ik ze weer wilde aanvullen bleek dat ze uit het assortiment waren.
Dus staan ze ook op mijn kringlooplijstje.

Ik zocht twee longdrinkglazen, maar ze hadden nix leuks en deze twee vrolijkerts kon ik gewoon niet laten staan.
Ik heb nog meer blanke glazen van dit model.

Bij het koor is het vaak erg warm, dus heb ik altijd een waaier bij me, maar die begint na 30 jaar uit elkaar te vallen.
Laat er nu net een hele leuke in een lief doosje liggen.

Standaard haakkatoen mag ik altijd mee nemen van mezelf.
Dit keer dus een paar minibolletjes.

En de emmer stond niet op mijn lijstje, maar komt altijd van pas.
Ik viel voor de kleur 😍.








donderdag 29 februari 2024

Goed gegeten

 "Heb je goed gegeten? Dan kun je lapjes poepen."; 
zei mijn vader vroeger altijd.
Er zijn nog maar weinig mensen die dat grapje snappen.
Maar als ik zeg: "op zondag droeg je je goeie goed", dan valt het kwartje misschien nog wel?

Vandaag gingen we met de Uitbus naar ROC Landstede in Zwolle voor alweer een verrassingsmenu.
Het spande er om of ik mee zou kunnen, want ik werd afgelopen weekend geveld door m'n derde virusje van dit jaar.
Maar gelukkig was het op tijd weer over, al is m'n energie nog niet je van het.

Een hartelijke jongeman was onze tafelgastheer, geassisteerd door twee jonge dames.
Alles verliep hier erg professioneel, kalm en overzichtelijk.
Het menu werd met heldere stem uitgelegd.
De sfeer was ontspannen en vrolijk.
De leraar hield op afstand een oogje in het zeil, kwam af en toe een praatje met de gasten maken en leerde me en passant ook nog even hoe ik het beste een foto kon maken.




Het voorafje was voor de andere iets met tomaat en voor mij een gevuld eitje zo lekker als ik nog nooit geproefd heb.

Daarna kwam er heerlijk vers brood.

Vervolgens een bietencarpaccio met oa walnoot en kaas.

Voor het hoofdmenu konden we kiezen uit vis of vlees.
De aardige jongeman heeft me wel drie keer geduldig uitgelegd hoe het vlees heet, maar tja, de hersenen worden wat ouder, dus ik ben het toch vergeten.
Het was rood en mals en erg lekker.
Daarbij groenten en aardappelpuree.

Toen volgde er een pré toetje, daar had ik echt nog nooit van gehoord.
Op een gaspit werd ter plekke getoverd met boter en suiker en sinasappellikeur en nog zo wat, dat geflambeerd werd.
Dat werd over een flensje gegoten en daarbij een bolletje vanillevla.

En toen kwam er tot ieders verrassing nog een toetje achteraan: omgekeerde appeltaart met ijs en saus en slagroom.

Alles was even verrukkelijk.

Hier kun je, in tegenstelling tot laatst in Almelo, wel contant betalen, "want", zo legde de aardige jongeman uit: " het is nog steeds een normaal betaalmiddel, dus daar moeten wij ook mee leren omgaan".

Voor dit alles plus (in mijn geval) 3 glazen appelsap betaal je er 22€ 

Hopelijk wordt dit een Uitbusblijvertje want het was echt heel erg geslaagd. 




woensdag 21 februari 2024

Twente Decadente


Af en toe wordt aan de uitbusgangers gevraagd of we nog leuke tips of wensen hebben.
Zo vroeg ik vorige zomer of we niet eens een workshop konden doen.
En noemde daarbij ook de chocolade workshop van Twente Dekadente.
Ik schreef daar een paar jaar geleden al eens in een blogje over. (Klik hier)


Mijn wens werd zowaar al snel vervuld.
Dus togen we vandaag met een bus vol goede zin naar Hellendoorn.
Waar we ons in plastic verpakten.

Exbuddy ging ook gezellig mee.
(Ik moet toch eens een andere Nickname voor haar verzinnen)



Als eerste maakten we een hart.




Daarvoor trokken we eerst met een spuitzak een rand van chocola.
Dat viel nog niet mee.
Het werd wel een beetje hobbelig.



Vervolgens vulden we het hart op met een andere kleur.
Dat ging een stuk makkelijker.
 


Daarna versierden we het met de derde kleur.




En toen het hard geworden was deden we er nog een cellofaantje om.




Ook maakten we flikken, met een hoop versiering.



We besloten de middag met wat te drinken en een heerlijk stuk appeltaart.
En toen werd het alweer tijd om naar huis te gaan.




Het was een hele leuke middag en van mij mogen ze zoiets vaker doen.
Er zijn vast nog wel meer leuke workshopjes in de regio te vinden.
Om maar wat te noemen:
Staphorster Stipwerk
Paasstukje
Kerstkrans
Klomp beschilderen
Raamversiering
Etc





zondag 11 februari 2024

De perfecte vriend(in)

 Een verhaal over "Sterke" en "Zwakke", waar ik al heel lang eens iets over wilde schrijven.
Ik schrijf dit stukje voor het gemak over vrouwen, maar mannen kunnen het ook, heb ik gemerkt.



Lang geleden legde een zeer ervaren deskundige op het gebied van de psyche van de mens me dit eens uit:
Mensen die op de loop zijn voor hun eigen problemen zoeken vaak vriendschap met mensen die in hun ogen zwakker zijn.
Ze stellen zich dan op als de perfecte vriendin, die altijd voor de ander klaar staat en een grote steun en toeverlaat is.
Daar putten ze kracht uit.
En het leidt ze af van de eigen problemen.

Dat kan heel lang goed gaan, zolang Zwakke zwak blijft lijkt Sterke sterk.
Maar als Zwakke iemand is die wel werkt aan haar problemen, dan komt er een punt dat Zwakke weer in haar kracht komt.
Zwakke pakt de draad van het leven weer op, maar waar ze verwachtte dat Sterke blij voor haar zou zijn, blijkt Sterke tot haar verbijstering nukkig te reageren.
Sterke die haar kracht ontleende aan de zwakte van Zwakke voelt haar kracht (die dus nooit van haarzelf was) wegebben.

Als Sterke dan ook nog geconfronteerd wordt met een eigen nieuw probleem (ziekte, verlies etc) dat niet weg te drukken is, dan zou je in een normale vriendschap verwachten dat Zwakke er dan voor Sterke mag zijn.
Maar dan is Leiden in last, want de rollen omdraaien is onacceptabel voor Sterke.
Vaak verdwijnt Sterke dan al snel uit beeld, op zoek naar een andere Zwakke.

Maar het gebeurt ook dat Sterke vanalles uit de kast haalt om Zwakke zwak te houden.
Volhouden dat Zwakke veel zwakker is dan ze denkt.
Nadrukkelijk wijzen op alles wat er mis is met Zwakke.
Rondvertellen dat het echt niet goed gaat met Zwakke.
Zwakkes goede ervaringen volkomen negeren of bagatelliseren.

Dat kan zelfs hele heftige vormen aannemen, zoals ik vele jaren geledeñ eens mocht ervaren,toen mijn toenmalige Sterke zichzelf geconfronteerd zag met haar eigen problemen.
Weken lang kreeg ik meerdere malen per dag hele scheldpartijen in mijn mailbox.
Mails waarin elke zin begon met: 
"je moet ............ afzweren."
Wel 60 x onder elkaar.
Alles wat ik ooit gedeeld had, waar ik voor stond en in geloofde werd door het slijk gehaald.
Een normaal mens kalmeert na een tijdje.
Maar dit ging echt een hele tijd door.
Toen werd het een poosje stil en na een paar maanden begon ze weer opnieuw.
Een angstige ervaring, zeker als je (zoals toendertijd) maar een paar honderd meter bij elkaar vandaan woont.
Uiteindelijk heb ik moeten dreigen met een rechtzaak voor een contactverbod.

Gelukkig draait niet elke "Sterke" zo extreem door.
Maar ik blijf het verdrietig vinden als "vrienden" afhaken omdat het goed met je gaat.
Ook voor hen zelf.