dinsdag 30 december 2014

Zeelucht



Oh, kon ik de zeelucht maar in een flesje vangen.

Dan hoefde ik er niet zo naar te verlangen.

zaterdag 27 december 2014

Sneeuw

Waarschijnlijk het meest besproken onderwerp van vandaag ;-)
Deze foto is van vanmorgen en inmiddels is de laag alweer een stuk dikker hier.

donderdag 25 december 2014

spencerselfie

Het blijft lastig: met een tablet een selfie maken.
Ik krijg mezelf er niet ten voeten uit op.
Maar ik wilde toch even showen dat mijn Spencer af is.
Hij is lekker lang geworden en volgens mij veel leuker dan met mouwen, zoals oorspronkelijk de bedoeling was.


zaterdag 20 december 2014

uitwaaien

Al een paar weken probeerde ik mezelf zo ver te krijgen om op de trein te stappen naar Vlissingen.
Ik had nog een treinkaartje wat op moest en had ook erg veel behoefte om even de zeelucht te ruiken, de meeuwen te horen krijsen en mijn hoofd leeg te laten blazen door de wind en het geluid van de branding.
Maar het wilde maar niet lukken.
Ik was al weken zo moe dat ik de halve dag sliep om bij te tanken.
En op de dagen dat ik wat beter in mijn energie zat kwam er steeds weer iets tussen.
Gisteravond nam ik het besluit dat ik hoe dan ook vanmorgen vroeg uit mijn bed zou stappen en de trein zou nemen.
En het is me zowaar gelukt.
Treinreizen is niet vermoeiend zeker niet op een stille zaterdag net voor kerst als de trein grootdeels leeg is.

De zon scheen zowaar, maar oooooooh wat was de wind doordringend koud.
Vlissingen was leeg, de winkel waar ik mijn voorraad onderbroeken wilde aanvullen was vertrokken en in de rest van het straatje stond vrijwel alles ook leeg.
Het deed wat spookachtig aan.
Ik deed in alle rust wat boodschapjes in het nieuwere gedeelte en liep door naar de boulevard.
Althans dat probeerde ik.
De Coosje Buskenstraat stond vol in de wind en het was een hele toer om er tegenop te komen.
Ik moest zelfs mijn bril in veiligheid brengen.

In de luwte van het muurtje was het in het zonnetje best uit te houden.
Wat heb ik de zilte lucht en de krijsende meeuwen en de woeste baren en de stormwind gemist.
Toen ik aan de kust woonde besefte ik niet hoe vertrouwd dat alles me is.




dinsdag 16 december 2014

Ik ging een trui breien


Maar dat wilde niet lukken.
De mouwen zaten raar.
Dus werd het een spencer.
Die ik nog in elkaar moet zetten.
Maar toen had ik een hoop garen over.
Dus maakte ik eerst nog even een ruime driehoekige sjaal.
Nu die spencer nog afmaken.


Patroon:
zet twee steken op
brei twee steken en zet één steek erbij.
Blijf heen en weer breien en zet aan het eind van elke pen 1 steek erbij.
Ga zo door tot de sjaal groot genoeg is.
Hecht losjes af. (dit gaat prima en lekker snel met een dikkere haaknaald).
Haak naar believen een randje om de sjaal, met een dunnere haaknaald.

zaterdag 13 december 2014

hmmmmmmm kerststolteefjes

Ik schreef er vorig jaar al over, maar toen had ik geen foto ;-)
Wentelteefjes van kerstbrood zijn verrukkelijk en toen ik een stol in de winkel zag liggen kon ik het niet laten om mezelf vandaag te trakteren.
zie recept

donderdag 27 november 2014

zeven jaar verder

22 november was het precies zeven jaar geleden dat ik naar de andere kant van het land verhuisde.
En ik realiseer me opeens dat er nu geen cel in mijn lichaam meer is die nog uit mijn vorige leven stamt.



maandag 24 november 2014

Surae


Gisteren gewandeld met een paar gezellige dames die ik via "Margriet Vriendinnen" en de subgroep "Vrouwen Breda e.o." op Facebook heb leren kennen.
We hebben een rondje om de meertjes van Surae in Boswachterij de Dorst gemaakt.
Een prachtig natuurgebied hier vlakbij waar ik veel te weinig kom.











De fotos zijn van een paar jaar geleden.

woensdag 19 november 2014

Ik zou het bijna vergeten

Net zo als ik vergat om fotos te nemen ;-)
Maar afgelopen maandag mocht ik gratis naar de Efteling.
Met introducee en nog zo'n 1100 anderen.
Inclusief eten en drinken.
Daar zeg je toch geen nee tegen.

Deze foto is van Gaston, bekend van de postcodeloterij geloof ik.
De andere 1100 genodigden wilden allemaal met hem op de foto.
Ik heb het maar bij het maken van deze foto gehouden.

We hadden echt mazzel met het weer.
De hele dag zon en dat tussen al die sombere dagen in.
Het was de eerste keer dat ik de Efteling in wintersfeer meemaakte.

Ik heb eindelijk Villa Volta gezien, en dat viel me eerlijk gezegd een beetje tegen.
En Raveleijn speelde deze keer ook, al mochten de vogels niet mee doen vanwege de vogelgriep.
Een spectaculaire show, waarvan je volgens mij niet veel begrijpt als je de serie niet op tv gezien hebt, maar mijn introducee zei dat ze het zonder voorkennis ook prachtig gevonden had.
Er was ook tijd om nog wat oude bekenden te bekijken zoals droomvlucht, fatamorgana en natuurlijk het sprookjesbos.
En deze keer was het wel al stikdonker toen we Aquanura vanaf de VIP-zijde mochten bekijken.
Twee jaar geleden zag ik het bij daglicht en dat was al prachtig, maar in het donker is het echt adembenemend.

Ook heb ik de EHBO van binnen gezien, en dan zie je dat de Efteling ook daar de details niet vergeet.
Ik moest zo nodig struikelen over de rand van een riooldeksel die wat uitstak en maakte een schitterende val die voor mijn gevoel in slowmotion minutenlang leek te duren.
Net op het punt dat ik dacht: "het is me gelukt om overeind te blijven" lag ik languit op de keien.
Het valt achteraf allemaal erg mee.
Wat spierpijn en een hele rij blauwe plekken
Een icepack en homeopatisch zalfje deden wonderen.



donderdag 6 november 2014

Stuk en zo

Mrs H dacht van de week dat er weer dingen stuk gegaan waren.
Vorige week ging mijn derde horloge van dit jaar stuk, maar dat was ik even vergeten.
Vanmorgen liet ik een hele stapel serviesgoed omvallen, alles aan diggelen.
Gelukkig zit ik erg ruim in mijn serviesgoed.

En vanmiddag vond ik een vergeten tientje in mijn jaszak.
Dat is dan toch weer meegenomen.

Vanmiddag moest ik ook met mijn poeten naar de dierenarts, voor de jaarlijkse controle en inentingen.
Ik zag er een beetje tegenop, want al jaren lang krijg ik een hoop gezeur over me heen dat mijn katten te zwaar zijn.
Ze hebben jaren in een dieetprogramma gezeten en ik maar elke maand slepen met die beesten achterop de fiets om ze te laten wegen.
Vorig jaar heb ik ze gezegd dat ik geen zin meer heb in dat gezeur over hun gewicht.
Ze zijn verder kerngezond en zeer levendig.
Ik ben toen ook gestopt met het afmeten van hun voer en ben weer op mijn gevoel afgegaan.
Laten ze nou toch afgevallen zijn.
Piep is bijna 675 gram kwijt en op normaal gewicht.
Lolo is zelfs 1,2 kilo kwijt en is met 5,8 kilo nog maar een beetje te zwaar.
Ze is twee keer zo groot als Piep dus mag ook wel wat zwaarder zijn.
5 jaar geleden woog ze nog 8,7 kilo dus ze heeft een aardig bontjasje uitgetrokken.

Mijn beestjes waren opvallend braaf  en gaven geen kik toen de spuiten er in gezet werden.
Daarentegen verging op de heenweg horen en zien je vanuit hun fietskarretje.

maandag 3 november 2014

zucht en zentangle

Zucht .....


.... ze hebben mijn stoel weer ingepikt.


En vandaag mijn geborduurde zentangle op frame gespannen.
Ik heb de vouwen eruit gekregen door de stof eerst nat te maken en daarna op schuimrubber te spannen.
Daarbij heb ik twee beginnersfouten gemaakt.
Spelden kunnen roesten en er ontstond een lelijke vlek.
Gelukkig in een hoek dus ik heb het met omvouwen kunnen wegmoffelen.
En katoen krimpt ook als je het opspant.
Mijn doekje was na drogen opeens een heel stuk kleiner, maar gelukkig nog net groot genoeg om vast te zetten.


zondag 2 november 2014

Vlissingen en zo

Het kwam op als poepen vrijdagavond.
Er werd mooi weer voorspeld voor zaterdag.
En ik was het inmiddels al weer weken lang sukkelen met mijn gezondheid zo zat.
Ik kon nog extra goedkope treinkaartjes kopen met mijn NS kaart.
Dus toog ik gisteren ondanks ochtendziekte al vroeg naar de trein.

Het was stralend weer in Vlissingen.
En mijn eerste stappen gingen richting boulevard, alwaar de camera van Zeegat.nl hangt.
Hier spreken de Zeegatfans af om te zwaaien naar de thuisblijvers.
En de thuisblijvers maken fotos.

Het was eb en dus ben ik ook nog even het strand opgelopen om van het uitzicht te genieten.
Bij terugkomst was ik echter zo moe dat ik nog even op het bankje ging zitten.
Tot mijn verbazing (en dat van menig andere) kwam er ineens een oud vliegtuig overvliegen, en werd de straat afgezet.
Het bleek dat het gisteren precies 70 jaar geleden was dat de eerste geallieerden voet aan wal zetten op
Een colonne van oude legervoertuigen kwam over de boulevard aanrijden.
Walcheren en oa Vlissingen bevrijd werd .
klik hier voor alle fotos

Uitgebreid winkelen zat er deze keer niet in voor me helaas.
Vlissingen is de laatste jaren een beetje mijn graadmeter geworden wat betreft mijn gezondheid.
Kon ik een paar jaar geleden maar 3 winkels bekijken met steeds een half uur uitrusten ertussen.
Anderhalf jaar geleden ontdekte ik opeens dat ik al 10 winkels gezien had en nog niet moe was.
Dat was een groot wonder na zo'n 14 jaar van chronische vermoeidheid.
Afgelopen zomer merkte ik tijdens mijn bezoek dat het allemaal wat minder was, maar ja je kunt ook gewoon een off-dagje hebben.
Maar gisteren werd het eens te meer duidelijk dat ik weer fors aan gezondheid heb in moeten leveren.
En daar baal ik even behoorlijk van.

Om positief te eindigen ;-)
Ik ben onlangs begonnen met textiellessen omdat ik eens wilde kennismaken met allerlei mij onbekende moderne technieken en materialen.
Mijn  eerste les was met Avalon/watersoluble.
Dat is een soort plastic dat in water oplosbaar is.
Je legt er stukjes stof en zo tussen en door het vlies en met behulp van heeeeeeeel veel spelden blijven losse onderdeeltjes goed op z'n plek liggen.
Daarna maak je stiksels met de naaimachine.
En vervolgens los je het soluvlies op in water.
Dan houd je een werkstuk met een open structuur over.
Dit heb ik opgespannen op een stuk schuimrubber met een handdoek ertussen om het in vorm te laten drogen.



vrijdag 17 oktober 2014

Zentangle borduren

Na een hele serie kaartjes getekend te hebben, wilde ik het eens anders doen en ging aan de slag met kraaltjes en pailletten en zwarte en grijze borduursteekjes op witte katoen.
Ik ben erg blij met het resultaat.
Nu nog op zoek naar een vierkant schildersdoekje om het op te spannen.

zaterdag 11 oktober 2014

Het weer zit ook al niet mee

Het regent pijpestelen,
maar wat lijkt de tuin opeens groot
 nu vorige week de achterzijde over de hele breedte teruggesnoeid is.
nu de rest nog,
 maar ik heb een goed excuus want
het regent pijpestelen.

woensdag 1 oktober 2014

Worteltjes en bloemen

Ik was helemaal vergeten dat ik worteltjes gezaaid had dit voorjaar.
Komt waarschijnlijk omdat de sla nauwelijks op kwam en het pompoenzaad niet verder kwam dan wat bladeren.
M'n worteltjes zijn welliswaar minimaal, maar mijn eerste worteloogst smaakte verrukkelijk.

Door het warme weer heeft de tuin niet alleen herfsttooi, maar ook een aantal voorjaar en zomerbloeiers maken een tweede ronde.

Met deze laatste  foto ging er duidelijk iets fout met mijn zieltogende fototoestel, maar het is wel een fraai plaatje geworden zo ;-)

meer fotos vind je hier en verder.

zondag 28 september 2014

Van onverwachte ontmoetingen een voordeur die weer gesloopt moest worden en nog zo het eea


Drie maanden geleden had ik een uitermate fijne vakantie in Borger en toen ik naar huis ging was ik er eigenlijk nog niet klaar.
Toen ik de kans kreeg om er met extra korting van mijn laatste vakantiegeld nogmaals te boeken heb ik dat  maar gedaan en dus  zat ik er 3 maanden later opeens weer.
2 huisjes verder, met minder mooi uitzicht en minder mooi weer.
Het werd een vreemde midweek.

Borger is zo'n 5,5 uur reizen met openbaar vervoer.
De eerste avond om kwart voor tien kreeg ik een berichtje dat mijn oppas mijn huissleutel kwijt was.
Ze had hem klaargelegd maar vermoedelijk heeft een van haar katten het als een leuk speeltje gezien.
Ze heeft het hele huis op haar knieën doorzocht maar niets gevonden.
Je kunt je voorstellen dat er paniek in de tent was.
Want daar zit je dan in je eentje in een huisje zonder eigen vervoer, uren verwijderd van je woonplaats.
De volgende morgen op zoek gegaan naar een mogenlijkheid om mijn sleutel diezelfde dag nog thuis te krijgen, maar dat kon nergens in het dorp.
Contact gezocht met de huiseigenaar of zij konden helpen.
Enige wat ze konden doen was de cilinder verwijderen en een nieuw slot plaatsen.
Pas achteraf hoorde ik dat ze mijn halve voordeur hebben moeten slopen om binnen te komen, want het onwillige slot gaf geen krimp.
En dat één van de opgetrommelde technische dienstmedewerkers naar de dokter is afgevoerd met metaal in z'n oog.
Ik hoop dat het goed met hem gaat.
Al met al kon mijn oppas er aan het eind van de middag weer in en waren mijn katten gered van de honger.

Ondertussen had ik een byzondere dag met ontmoetingen met twee heren uit mijn jeugd die ik gemiddeld zo'n  25 jaar niet gezien had.
De één nam me een dagje mee on tour door dorpjes en prachtige landschappen (oa Drenthse Aa) naar het Zuidlaardermeer en terug.
De ander werd door ons volkomen onverwacht overdonderd met de telefonische mededeling dat we in de buurt waren.
Gelukkig had ie even tijd voor ons.



Na zo'n enerverend begin heb ik de volgende dagen lekker rustig aan gedaan.
Beetje zwemmen, veel dobberen, winkeltjes kijken, en een fietstochtje door de bossen en heiden en landerijen.

De terugreis ging langs mijn trouwe chatmaatje en met een stevige verkoudheid heb ik mijn vakantie afgerond

klik hier voor alle fotos

zondag 14 september 2014

De laatste kortingskaartjes opmaken

Er lag nog een treinkaartje dat op moest en een kortingskaartje van de Jumbo.
Die kon ik natuurlijk niet laten verlopen dus gistermorgen toog ik al vroeg richting Arnhem om Burgers Zoo met mijn aanwezigheid te verblijden.
Een modern park met een nostalgische uitstraling, waar je vooral heel veel moet lopen en heel veel verdwaald.
Er is zoveel bewegwijzering dat ik af en toe door de bomen het bos niet meer zag.
Het eerste uur zag ik weinig, alle dieren leken nog ergens verstopt in slaap te zijn of zo.
Maar naarmate ik verder het park in kwam werd het toch een stuk interessanter.
Vooral het safarigedeelte en het onderwatergebeuren.
Aan het eind van de dag heb ik (natuurlijk) nog een hele tijd bij de stokstaartjes zitten genieten.

De salade die ik bij de lunch at was zalig, over het prijskaartje zal ik het niet meer hebben.Dit jaar kon het er allemaal even vanaf, dus waarom zou ik er niet van genieten.
Volgend jaar zien we wel weer.
Ik kwam er wel achter dat het welliswaar heel verstandig lijkt om alleen water te drinken en een salade te eten, maar dat je op zo'n dag met veel lopen toch meer nodig had.
Kon in de loop van de middag niet meer stoppen met gapen, na het nuttigen van een ijsje was dat gelukkig weer snel over.


klik hier voor alle fotos



Jammer genoeg stort mijn geliefde fototoestel steeds verder in.
Ik kan nog wel fotos maken, maar het is lastig om ze te checken omdat de joystick versleten is.
Dat wordt dus uitkijken naar een andere.
Mijn merk (Kodak) wordt niet meer gemaakt.
En daar baal ik van, het is zo'n fijn toestel dat altijd mooie fotos gaf.
Hoe vind ik in het grote aanbod van toestellen weer een toestel dat zo goed bij me past?

dinsdag 9 september 2014

een prachtig lief koud harteloos kreng en nog zo het e.e.a.

Wat is het toch dat altijd als iemand je ergens van beticht er opeens van allerlei andere kanten een tegengeluid komt, zonder dat die anderen weten wat er speelt?
Ik kreeg een paar dagen geleden te horen dat ik een koud harteloos kreng was,  en dat het me geen reet kon schelen dat ik mensen pijn doe.
Andere bewoordingen maar het kwam er wel op neer.
Vervolgens krijg ik van een ander te horen dat ik zo'n lieverd ben, nummer drie vindt het zo fijn om bij me op de koffie te komen en nummer vier noemt me een prachtmens.
En dat alles in een tijdsbestek van 4 dagen.
Conclusie ik ben een prachtig lief koud harteloos kreng waar het goed koffie mee drinken is.

Sinds donderdag zit mijn linkerarm in een grote zwarte brace en dat is een enorme opluchting.
Niet omdat die brace nou zo lekker zit, of omdat het zo handig is voor een linkshandige, maar omdat de fotos in het ziekenhuis uitwezen dat er nog totaal geen sprake is van artrose.
En dat is  ivb met al mijn creatieve bezigheden toch altijd wel een angstwolkje geweest.
Bij mijn moeder hebben ze op een gegeven moment beide duimen vastgeschroefd en mijn omas handen waren helemaal vergroeid.
Er zit bij wat handwortelbeentjes wat speling waardoor een botje in mijn duim gaat schuiven en dat doet zeer.
Door rust en revalidatie zal dat naar alle waarschijnlijkheid weer goed komen.
Dus draag ik blijmoedig dat vieze zweterige ding en neem de kramp en de blaar die al snel op een knelpunt ontstond voor lief.

En in mijn tuintje vond ik vanmorgen deze spontane rode zonnebloem tussen de gele.
Cadeautje van de dag!

zondag 31 augustus 2014

Het circus is in het dorp

Ik ben eigenlijk nooit zo'n circus mens geweest.
Als kind kan ik me vaag herinneren dat ik naar Circus Renz ging.
Ik weet niet meer met wie, maar wel dat het in Haarlem was.
Van het hele gebeuren kan ik me alleen herinneren dat die grote tent veel indruk op me maakte.

Als tiener ging ik nog eens met mijn zusje naar het kleinste circus van Europa.
Mijn zusje had zo met ze mee willen gaan.
Ik herinner me vooral hoe knap ik het vond dat ze met zo'n handje vol mensen een complete serie acts wisten neer te zetten.

Later heb ik nooit de behoefte gevoeld om weer eens te gaan.
Maar nu lag er  vorige week een hele stapel kortingskaartjes in de bus en ook een vrijkaartje voor de matinee van vandaag.
Van circus Belly Wien.
Een omstreden circus omdat ze met "wilde" dieren werken.
Maar mag je oordelen over iets wat je niet van dichtbij gezien hebt?

Dus vanmiddag ging ik met mijn kaartje op zak naar het plein hier vlakbij.
En toen ik in het donker mijn plekje bovenin de tribune zocht, bekroop me toch een beetje dat kriebelige gevoel dat je als kind had als er iets spannends stond te gebeuren.

Ik heb geen circusogen, dat werd me al gauw duidelijk.
Ik was vooral gefascineerd door de interactie tussen mens en dier, tussen de dieren onderling en door de ongelofelijke efficiente manier waarmee de tent gerund werd.
Er waren geen knallende zwepen, alleen plagende zwepen waarmee gespeeld werd en aanwijzingen werden gegeven.
Had een dier ergens geen zin in, dan werd het niet gedwongen en legde de stalmeester uit dat het dier gewoon vandaag even geen zin had.
Ik zag waarom sommige paarden aan de buitenrand liepen en anderen aan de binnenkant.
De buitenste hielpen de binnenste door ze de richting aan te geven.
Ik zag een dompteur en zijn tijgers elkaar plagen.
Ik zag hoe twee kamelen een derde die in een dwarse bui was in het gareel hielden.
En ik zag vooral heel veel liefde tussen mens en dier.
En het verdriet om de giraf die afgelopen donderdag nacht opeens dood ging en waarvoor een plekje bij de ingang ingeruimd was om hem te gedenken.

En dan zit je toch met een dubbel gevoel.
(wilde) Dieren horen niet in een circus thuis, maar we eten wel plofkippen en koeien die nooit het daglicht zien.
Kun je dan niet beter een goed verzorgde tijger in een circus zijn?
En waar ligt de grens?
Waarom mogen honden, katten en paarden wel?
En mag een kameel wel of toch weer niet?
Waarom een paard wel en een giraf niet?

Ik kom er niet uit.


zaterdag 30 augustus 2014

En toen was het er opeens af

en ooooooh wat is dat lekker licht om m'n hoofd zeg
 zo zonder die vracht haar ;-)

woensdag 20 augustus 2014

Beekse Bergen

Ik was net 18 toen ik met het personeelsuitje van mijn werk naar het Safaripark  ging.
Het was toendertijd een grote desillusie.
We stonden een uur in de file en al die tijd zaten er 3 apen op het dak, verder was er niets te zien dan kale vlakte.
Pas aan het eind riep iemand: "kijk!!!! zijn dat geen leeuwen daar in de verte"
En inderdaad, daar lagen heeeeeel ver weg drie leeuwen te slapen.

Hoe anders was 34 jaar later mijn uitje van vandaag.
Die begon met een wandeling door het midden van het park, waar ik al veel verschillende dieren te zien kreeg, waaronder een familie stokstaartjes.
Ik vind die beesten zo prachtig he.
Daarom heb ik vandaag voor het eerst van mijn leven een filmpje op youtube geplaatst.

Grappig om nu die commentaren erachter te horen 

die heb ik niet opgemerkt toen ik aan het filmen was.

Het eten was duur en niet daverend, ik heb nog nooit mayonaise met patat gegeten, maar weet nu hoe het smaakt als je patat werkelijk verdrinkt in de mayo en de bij het menu horende kroket en fricadel waren zowat koud.


Na de lunch ben ik in de boot gestapt voor een vaartochtje.
Dat was wel even lekker relaxed.
Vervolgens met de bus weer langs een andere route om na een pauze via weer een andere route met de bus terug te gaan.

Ik weet niet wat het is met dit park, maar het gaf me echt zo'n ouderwetsvakantiegevoel.
Misschien was het de geur van de dennenbomen die me deed denken aan de vakanties uit mijn jeugd.
Maar ik hoorde ook andere mensen hetzelfde zeggen.

De fotos kun je hier bewonderen

zondag 17 augustus 2014

Boekdrukken 2

kreeg een tip om het met inkt te doen.
Heb Stazon inkt gebruikt.
Dat heeft wel als nadeel dat ik het boek niet meer schoon krijg
links droog met het boek op de stof gedrukt.
Is al een stuk beter maar nog wel erg vaag.
Rechts op vochtige doek gedrukt is niet zo'n succes.

zaterdag 16 augustus 2014

Boekdrukken

Laatst kreeg ik van iemand een heel oud boek met een relief van draken op de kaft.
Ik dacht dat ik een lumineus idee had en wilde de kaft afdrukken.
Het liep alleen een beetje anders dan ik in mijn hoofd had.

Op zich heb ik best spannende afdrukken gekregen, waar ik best wel wat mee doen kan, maar er is geen draak te zien.
Toch geloof ik dat mijn plan uitvoerbaar zou moeten kunnen zijn.
Ik weet alleen nog niet hoe.








Dunnere verf?
Dikkere verf?
Ander soort verf?


woensdag 13 augustus 2014

ff naar Vlissingen



Vorige week tikte ik onverwacht nog een kortingskaartje voor de trein op de kop.
Mijn inzet was om afgelopen vrijdag naar Vlissingen te gaan, maar het water kwam toen met bakken uit de hemel.
Dus werd het uitgesteld tot het weer droog was en dat was dus vandaag.
Met de vaste fotografen van Zeegat.nl had ik afgesproken dat ik om 12 uur zou poseren voor de camera.
Elke dag om 12 uur maakt de camera automatisch een foto die opgeslagen wordt in het calendarium van de site.
Maar de hele dag door kunnen sitebezoekers fotos op afstand maken en vandaag waren 4 vaste langeafstands fotografen zo lief om me via hun computer op te wachten en te vereeuwigen.
Het was niet de eerste keer, maar het voelt nog altijd een beetje raar om daar te gaan staan zwaaien naar een gebouw.
Mensen kijken dan best wel vreemd naar je en vandaag had ik een heel gesprek met een oudere man die zich al vaker verwonderd had afgevraagd wat mensen daar toch doen op de hoek van de Coosje Buskenstraat.
Toch wel leuk om nu eindelijk eens een keer op fotos van een uitje te staan. ;-)

En de rest van de middag heb ik lekker gesjopt en weer leuke materialen gevonden om te gebruiken bij mijn nieuwste hobbies.

donderdag 7 augustus 2014

Mussen

Ik zag ze in geen jaren, hier in Brabant zelfs nog nooit, maar de laatste tijd zitten ze tot mijn verbazing regelmatig met een hele zwerm in mijn tuintje.
Op de takken van mijn jonge knotwilgje of met z'n allen hangend aan de stelen van de rode zonnehoed, gezellig kwetterend alsof ze van geen kat bewust zijn.

zondag 3 augustus 2014

Mallen maken met het lijmpistool

Ik zag van de week een filmpje op internet waarin uitgelegd werd hoe je heel eenvoudig mallen kon maken voor de Gelli Plate met een lijmppistool op een silicone bakmatje.
Dat moest ik natuurlijk gelijk even uitproberen.
Het gaat nog best lastig omdat de lijm niet regelmatig uit de tuut komt.
Maar met wat oefenen krijg je toch lekker spontane vormen.




Ik heb eerst een paar kleuren op het doek gedrukt gewoon met de roller wat grof op de GP gezet.
Daarna heb ik de mal erop gelegd en de stof er voorzichtig overheen gedrukt met mijn vingertoppen.
ik vind het resultaat al best aardig voor de eerste keer.



Gelli Plate deel drie




Vandaag met de stencils aan de slag geweest.
Links eerst weer een ondergrondje met noppenfolie en oranje verf gemaakt.
Daarna met blauw en baksteentjes-stencil erover heen.
Rechts een tegendruk van de noppen en van de baksteentjes.
En er overheen rozen met stencil van de Gelli Plate een afdruk gemaakt.
Jammer dat ik geen gele katoen meer heb, want de kleuren doen het er zo goed op.

zaterdag 2 augustus 2014

Gelli Plate tweede poging

Het is verslavend die gelliplate.
Maar het is wel een heel gedoe.
Telkens vanuit mijn atelier naar de keuken lopen om de verf er weer af te spoelen.
Op zo'n moment wilde ik dat ik de deur naar de badkamer vrij gelaten had ipv van er kasten voor te zetten.
Maar ja of ik in staat ben zoveel op te ruimen dat die kasten weg kunnen?
Vast niet ;-)

bij de eerste foto heb ik eerst verf op de Plate uitgerold en er daarna noppenfolie in gedrukt.
het gele lapje heb ik op de Plate gedrukt en de noppenfolie op het blauwe lapje.
Eerst met oranje en daarna met kobaltblauw.
Ik vind vooral het gele lapje erg mooi geworden.

Vervolgens heb ik eerst verf uitgerold op de plate en daar een uien-netje in gedrukt voor ik de stof erover legde.

Bij het tweede en derde lapje heb ik gebruik gemaakt van een stencil.
Dat ging de eerste keer niet helemaal goed daarom heb ik er nog een keer met zwart overheen gedrukt waardoor het lapje nu weer abstract is.
Bij het paard ging het al een stuk beter.
Het laatste lapje is een proefje op ruitjesstof.
ik weet nog niet wat ik daarvan vind.
Er moet in elk geval nog iets meer mee gebeuren.

En terwijl ik zit te typen valt er een envelop met een heleboel stencils in de bus die ik voor een habbekrats op facebook gekocht heb.
Kan ik de volgende keer nog heel wat meer mee gaan spelen.

vrijdag 1 augustus 2014

Treinreiziger met hoogtevrees

Ben ik de enige treinreiziger die steeds meer moeite heeft met overstappen op grotere moderne stations?
Steeds meer stations gaan over op overbruggingen ipv onderdoorgangen.
Die overbruggingen zijn dan van plafond tot aan de bodem van glas.
Ook de nieuwe liften zijn aan vier kanten van glas.
De hoge best wel steile trappen hebben vaak een open structuur.
En als je van boven naar beneden moet op roltrap of trap kijk je me toch een diepte in.

Ik heb hoogtevrees en niet zo'n klein beetje ook, ik heb er zelfs last van als ik TV kijk.
Als kind kon ik volslagen in paniek raken bij steile plekken.
Gek genoeg groeide ik er over heen en klom ik als tiener zo achter mijn pa het dak op.
Maar op mijn 34ste stond ik op een huishoudtrap naast een dubbeltrapgat van twee verdiepingen en toen ik naar beneden keek overviel het me weer.
En sindsdien blijf ik er last van hebben.

Ik blijf er ook tegen vechten.
Zo liep ik handje in handje stapje voor stapje over het Aquaduct over de Loire bij Briare.
 Maar soms brengt me het toch in de problemen.
Zo raakte ik eens volkomen verstard midden op de sluizen van Vlissingen.
Voor mijn gevoel heeft het echt uuuuuuuuuuuren geduurd voor ik mezelf over het smalle paadje weer terug naar de wal had gesleept.

En in een kasteel in Duitsland moest ik mijn poging om boven in de toren te komen staken om vervolgens op handen en voeten terug te kruipen naar de veilige aarde.

Op Stations zoals Utrecht en Den Bosch stapte ik al jaren met bibberende knieen in de lift.
Die is nog het minst enge van de drie want daar kan ik mij vastklemmen aan de leuning en mijn ogen dicht doen.
Maar ik kom steeds meer gerenoveerde stations tegen, met prachtige open overkappingen.
Station Arnhem bv is echt heel mooi geworden, maar je had me moeten zien schuiven over het midden van de brede overgang.
En de lift van Alphen aan de Rijn die toch niet eens zo hoog is, maar wel erg snel gaat werd ik ook al niet vrolijk van.

Ik moet er niet aan denken dat er op een dag een punt komt dat ik de trein niet meer in durf vanwege die lastige hoogtevrees van me.

En toch, ik ben er eerder vanaf gekomen, dan moet het me toch weer kunnen lukken?

donderdag 31 juli 2014

nog een "paar" jaartjes meer terug in de tijd

..... ging ik vandaag, in het Archeon.
Omdat ze vriendelijk verzocht hebben om geen fotos openbaar te maken, zal ik dat ook niet doen.
Op hun website kun je alvast een indruk krijgen.
Het was alweer behoorlijk benauwd weer vandaag, en ik moest een half uur lopen om het park te bereiken.
Maar het is absoluut de moeite waard.
Ik had eigenlijk afgelopen maandag al willen gaan, maar toen stopte het niet meer met regenen.
En van een "prehistorisch" meisje in het park waar ik een tijdje mee heb zitten praten, hoorde ik dat ze maandag het park hadden moeten ontruimen omdat ook daar alles onder water stond.
Het park is een stuk kleiner dan het openluchtmuseum, dus deze keer heb ik wel alles kunnen bekijken.
Je waant je het ene ogenblik in de prehistorie, het volgende in de romijnse tijd en dan zit je opeens volop in de middeleeuwen.
Aan alles merk je dat de vele medewerkers lol in hun werk hebben.
Mij sprak het middeleeuwse straatje waar ook allerlei ambachten te zien waren het meeste aan.
daar was het gezellig druk met in middels eeuse kledij gestoken mensen.
En een stoicijnse kat zat midden op de weg en ging voor niemand opzij.

maandag 28 juli 2014

Gelli Plate eerste poging

Vandaag heb ik voor het eerst geëxperimenteerd met de Gelli Plate.
Dit is een gelei-achtige plaat waarmee je monoprints kunt maken.

Bij de bovenste 3 heb ik de plaat ingerold met textielverf.
Dit pakte niet zo goed, de verf was al oud en klonterig, maar dat is het leuke van deze manier van drukken.
Ook als het eigenlijk niet gaat zoals je wilt kun je toch een fraaie afdruk maken.
-Je moet je even voorstellen dat deze lapjes weer bewerkt gaan worden met bv borduursels en verwerkt gaan worden in een werkstuk.

Bij de onderste heb ik de plaat eerst ingerold met acrylverf.
Ook al hele oude en dus lekker dik en lobbig.
Op de verf heb ik het stencil gelegd en daarover een lapje.
De stof heb ik met m'n vingertoppen aangedrukt  en daarna heb ik het stencel voorzichtig los getrokken.
Met het stencil heb ik toen op een volgend lapje een contra-afdruk gemaakt.
Het stencil was wat ruw en dat in combinatie met de lobbige verf geeft weer een heel ander effect.

Over de Gelli Plate kun je meer zien in mijn Pinterest-map verven en bedrukken


zaterdag 26 juli 2014

Het was al weer 40 jaar geleden ....

....dat ik voor het laatst in het Openluchtmuseum was.
Dus trok ik afgelopen donderdag de stoute schoenen maar weer eens aan en vertrok met een kortingskaartje voor de trein en een kortingskaartje voor het museum richting Arnhem.

Hoewel er veel veranderd is, herkende ik toch nog wel het eea.
Vooral de eerste aanblik van de enorme molen boven aan de weide en het zaanse buurtje.
Maar wat is er veel bijgekomen in de loop der tijd.


Het was behoorlijk warm donderdag en van tijd tot tijd zocht ik een bankje op om even uit te rusten en van de aanblik te genieten.
Op m'n gemak slenterde ik van het ene huisje naar het andere.

Tot ik een boerderij binnen kwam en dacht dat ik me vergiste.
Het interieur was welliswaar licht gedateerd, maar leek volkomen van nu te zijn, luie leren banken, tv etc.
Enigszins verward bleef ik staan, was ik per ongeluk een privéwoning ingelopen?
Maar het vertrek was met touwen afgezet.
Het bleek een jaren 60 woning.
Ik ben nu echt oud aan het worden geloof ik, als ik de spullen uit mijn eigen leven nu al in een museum zie staan.

Ik heb lang niet alles kunnen bekijken en helaas de voorstelling in HollandRama misgelopen, maar het was een fijne dag.

bekijk mijn fotos hier