Op kamers

Ik was 21 toen ik het huis uit ging.

Het grote avontuur tegemoet.

Mijn vader vond het helemaal niets en weigerde in "dat krot" op visite te komen.

Maar ik zag geen krot.

Ik zag rust, van de ruzies thuis, ik zag vrijheid.

Onlangs kreeg ik viavia deze foto onder ogen.
En nu snap ik mijn vader wel een beetje.
Mijn kamertje zat tussen het schuurtje links en de serre in het midden.Het was 2.30 breed, 3.90 lang en wel 4 meter hoog.
De muren waren bekleed met kromgetrokken platen triplex.
En de verwarming ging 'smiddags pas om 5 uur aan.
Als ik ziek was, dan lag ik met vele lagen kleding en alle dekens die ik had in bed te klappertanden.
En ik was er veel ziek.

Ooit was dit een pension voor gegoede oude dames.
Later een kantoor van de NZH.
Maar toen er jaren gesteggeld ging worden over de bestemming van dit pand, het enige van een bekend architekt in Haarlem, werd het verpacht en kwam er een kamerverhuurder in.
En langzaam brokkelde het steeds verder af.

In het middelste pand was een douche nodig.
Dus werd de trap naar boven afgezaagd, op de bovenste drie treden na.
Die bleven gewoon boven de douche hangen.
Paar plaatjes triplex ervoor en klaar was kees.

De bedrading was versleten, en wat ik, pas toen ik er al bijna weg was, bij toeval hoorde, was dat het gas levensgevaarlijk was.
Een monteur van het gasbedrijf vertelde me  dat we alleen nog leefden omdat het huis zo tochtig was..
We konden er geen telefoonaansluiting of kabel krijgen, dus 3,5 jaar luisterde ik naar een tv zonder beeld.
Geen inboedelverzekering.
De ziektecontroleur van het GAK kwam elke vrijdag langs.
Hij belde eerst aan, en ging dan pas op zijn lijstje kijken wie hij die week moest hebben, want er waren altijd mensen ziek.
Toch werd het pand niet afgekeurd, want dan moest de gemeente Haarlem 26 mensen herhuisvesten en er was enorme woningnood in die tijd.

Maar wij, we waren jong en we wisten niet beter.

Ik kende alle treinroutes uit mijn hoofd, want die werden bij elke vertraging omgeroepen.
En die waren er toen ook al veel.
Vooral de trein naar Heemstede/Aerdenhout - Leiden - Den Haag Hollands Spoor - Rotterdam - Roosendaal - Antwerpen - Brussel.

Er ging een nieuwe wereld voor me open.
Ik kwam vanuit mijn calvinistische nest, waar in die tijd nog veel taboes waren, midden in het homobolwerk van Haarlem terecht.
Op zaterdag verzamelde de jongens zich hier, om gezamelijk naar Zandvoort te vertrekken, waar aan de boulevard een gaybar was.
Ik mocht niet mee, want ik was niet gay.
Maar met mijn buurjongens had ik een breikransje en ging ik mooie jongens op het strand kijken, waarbij onze smaak enorm verschilde.

Ik woonde hier 3,5 jaar,  toen had ik genoeg van de kou en het lawaai  van 25 buren en alle bussen en treinen en vrachtwagens van het PTT distributiestation aan de overkant.

En ik  vertrok naar een schone frisse warme modernere kamer aan de andere kant van de stad, op loopafstand van mijn nieuwe baan.

Daar gaf mijn tv wel beeld en kon ik wel een telefoonaansluiting krijgen.

Jaren later moesten de laatste bewoners vertrekken en werd het pand dan eindelijk gerenoveerd.
Ik geloof dat er nu een verzekeringsmaatschappij in zit.
Mijn kamer is geheel verdwenen, daar zit nu de entree.
Ook de mooie grote kastanjebomen  rondom het huis moesten het veld ruimen.

Vorig jaar stond ik voor het eerst in jaren op Perron 8 en keek naar het pand waar mijn volwassen leven begon.

Foto 2 zit in mijn foto album.
Ik maakte hem op de dag van mijn vertrek.
Van foto 1 en 3 ken ik de herkomst niet.
Natuurlijk zal ik die verwijderen als de eigenaar daarom vraagt, maar ik hoop dat ze mogen blijven staan, als herinnering aan.

Paarden

Ik wilde eens wat anders doen met mijn fototoestel, dan bloemen, katten en uitjes.

Jacqueline stelde me in de gelegenheid om haar paarden te fotograferen.

Het werd een boeiende ervaring.

Als zo'n kudde op je af komt rennen terwijl je door de lens kijkt, dan heb je geen idee hoever ze  nog van je af zijn.
En dat was best wel even spannend.

Maar ze bogen natuurlijk op tijd af.

De labradoodle wilde ook op de foto.

En natuurlijk werd ik ook op de gevoelige plaat vastgelegd tijdens een intiem onderonsje met dit prachtige dier.

Naar foto-album

Het is een schande dat jij zo langzaam loopt

Lang geleden werd de vrouw ziek.
Erg ziek.
Een aantal jaren kon ze niet veel meer dan op bed liggen.
Als ze tien meter gelopen had was ze helemaal kapot.
Er werd haar verteld dat ze maar moest accepteren dat het niet meer goed kwam.
Maar ze vocht zich een weg terug.
Milimeter voor milimeter.
Het werd een gevecht dat jaren duurde.
Stapje voor stapje, werd haar wereld ruimer, en haar conditie beter.
Ze kon op heel laag niveau weer sporten.
En breidde ook dat weer stapje voor stapje uit.
Lang kon ze maar een kwartiertje mee doen.
Maar na een paar jaar hield ze het de hele aquafitnessles vol.

Dus ging ze ook gymmen bij een groepje voor ouderen.
Die waren veel fitter dan zij.
Zelfs de 90ers presteerden beter.
Opnieuw moest ze bij nul beginnen en zat na tien minuten al op de bank.
Maar ze hield vol en heel langzaam ging het steeds beter.
En toen ze na een paar jaar ook hier het tempo bij kon benen zocht ze naar een derde sportmoment.

Dat werd een sportgroepje met mensen van haar eigen leeftijd.
Welliswaar ook mensen met een gezondheidsbeperking, maar het niveau was een stuk hoger.
Na die lessen kon ze maandenlang 's avonds de trap nauwelijks meer opkomen.
En ze blesseerde vanalles, maar bleef volhouden en was blij met elke milimeter vooruit gang.

Het enige nadeel was dat alles in de vakanties stil viel en ze daardoor, vooral in de zomer, weer een heel stuk achteruit ging.
Ze was dus erg blij toen in een van haar sportgroepjes besloten werd om die periodes te overbruggen met wandelen.
Vooral omdat verzekerd werd dat er rekening gehouden zou worden met het tempo van de traagste, zodat iedereen mee kon doen.
De vrouw loopt niet hard, ze is geboren met moeilijke voeten en heeft een ademhalingsstoornis, daardoor kan ze bij de meeste wandelclubs niet terecht.

Bij de eerste wandeling loopt ze, met nog iemand die niet zo snel is, achter de groep aan, die regelmatig uit het oog verdwijnt.
Maar daar trekken ze zich niets van aan.

Ook de tweede wandeling loopt de groep ver vooruit, maar dapper stappen ze in eigen tempo voort.
Tot, bijna aan het eind van de wandeling, degene die de leiding heeft terug komt rennen.
Met een verontwaardigd gezicht en wapperende armen stormt ze op de vrouw af en gilt:
"Nou, nou, nou!!!
Nou heb ik expres mevrouw X voorop laten lopen om te zorgen dat we niet te hard lopen en nou kan JIJ het nog niet bijbenen.
Het is een SCHANDE dat jij zo langzaam loopt!!!!!"

En vervolgens krijgt de verbijsterde vrouw op kleuterjuftoon een lawine van oppervlakkige adviezen over zich heen zonder dat ze er maar een woord tussen kan krijgen.
Alles wat ze met jaren van  keihard en koppig doorworstelen heeft  bereikt werd in één klap neergemaaid.

Er brak iets in de vrouw.
En deze keer lukte het haar niet om het weer te lijmen.

Je hebt van die dagen

dat je er al een voorgevoel van hebt als je 's ochtends wakker wordt.
Vandaag was dat niet zo.
Maar toch..

Vandaag was de dag van het laatste stempeltje op mijn zomerbuskaartje.
Steenbergen stond op de agenda.
Omdat ik twee uur bussen kon besparen als ik 6 minuten met de trein ging, trapte ik vanmorgen al vroeg op de fiets naar het station.
Om er daar pas achter te komen dat mijn portemonnee nog thuis op de bank lag.
Het werd dus een trein later.
En een bus later, waardoor ik in Oud Gastel geen aansluiting op  het buurt busje naar Steenbergen had.
Little did I know.

Omdat ik meer dan drie kwartier moest wachten besloot ik bij de supermarkt in Oud Gastel vast te fourageren.
Zo zag ik ook nog een stukje van dit plaatsje.

Terug bij het busstation had ik nog een minuut of tien dus ik at vast een broodje en dronk een pakje.
En zat er lekker in het zonnetje in het bushokje.
Tot ik tot mijn verbijstering het buurtbusje langs zag schuiven.
Ik zat dus bij het verkeerde bushokje.

Boven mijn hoofd zie je toch echt de tijden van het buurtbusje, maar alle bustijden van elke bus bleken dus in elk bushokje te hangen.
Van iemand die er ook stond te wachten hoorde ik dat er ook een gewone lijnbus naar Steenbergen ging.
Over 44 minuten.
Al met al had ik dus al 2 uur vertraging.
Maar om 1 uur bereikte ik dan toch eindelijk Steenbergen.

Steenbergen is veel levendiger dan de vorige twee vestingstadjes die ik bezocht heb, volle terrasjes en veel  winkelende mensen.

In de winkelstraat zit sinds een jaar ook het koffie en thee museum.
Het eerste doel van mijn tocht.

Ik werd enthousiast verwelkomt en kreeg voor 6 euro niet alleen een zeer uitgebreide rondleiding door dit leuke museum met een onvoorstelbare collectie koffie, thee en benodigdheden maar ook nog een kopje thee met appeltaart.

Na een bezoek van bijna 2 uur, werd het te laat om nog op zoek te gaan naar de restanten van het bolwerk.
(Fotos met toestemming geplaatst)

Dus liep ik langs de enorme kerk naar de kringloop, waar ik weer een paar onderdelen voor mijn servies vond en een bol trollenhaar.
Het binnenste schaaltje op de foto had ik al.
En nu heb ik het setje compleet.

Toen werd het al weer tijd om de terugreis te aanvaarden, die een stuk vlotter verliep dan de heenweg.
Dit keer het eerste stuk wel met het buurtbusje, over smalle kronkelige dijkjes.

Tuinieren en borduren

Het middenperk is eindelijk leeg.

Het gaat nog niet hard, want mijn rechterarm is nog steeds niet hersteld, maar stukje bij beetje is het me toch gelukt om het vele wilde gras, onkruid en grote wortelbossen van de eendagsbloem er uit te krijgen.

Het is nu wel een beetje kaal, maar in elk geval weer netjes.

Inmiddels ben ik begonnen aan de tweede ronde door de voortuin.

De druivenoogst van dit jaar is de grootste die ik ooit gehad heb.
Ze zijn klein, maar erg lekker.

En mijn kussen is bijna af.
Nog 1 vakje.
Daarna ga ik helemaal verder op het aïdaband.

Breirol 0021-0030

Randen breien zoals steeds.

Over de middelste 40 in patroon:

pen 1: recht

Zigzag:

pen 2: 1r 5av

pen 3: 2r * 1av 1r 1av 3r *

pen 4: 2av * 1r 1av 1r 3av *

pen 5: 1 av 5r

pen 2-5 herhalen

Horizontale strepen:

1 pen recht

1 pen *5av 5r*

1 pen recht

1 pen averecht

1 pen recht

1 pen *5r 5av*

1 pen recht

1 pen averecht

Verticale strepen:

heen: 1r 5av

terug: zoals de steken zich voordoen

na 6 pennen wisselen

heen: 3av *1r 5av*

terug: zoals de steken zich voordoen

etc

pen 1: recht

Ruiten:

pen 2: *1r 7av*

pen 3: 1r *5 av 1r 1av 1r*

pen 4: 2av * 1r 3av 1r 3av*

pen 5: 3r *1av 1r 1av 5r*

pen 6: 4av *1r 7av*

etc

Pen 1: recht
Blokjes:
pen 2: 2r 2av
pen 3: 2av 2r
pen 4: 2av 2r
pen 5: 2r 2av
Pen 2-5 herhalen
Eindigen met 1 pen averecht

1 pen recht

Blokken:

pen 2: 4r 4av

pen 3-5: zoals de st komen

pen 6: 4av 4r

pen 7-9: zoals de st komen

Pen 2-9 herhalen

Eindigen met 1 pen averecht

Kleisteek:

pen 1+2: recht

pen 3: 1r 1av

pen 4: zoals de steken zich voordoen

Driehoeken:

pen 1: recht

pen 2: * 7r 1av *

pen 3: 2r * 5av 3r *

pen 4: 2av * 5r 3av *

pen 5: 4r * 1av 7r *

pen 6: averecht

pen 7: 3r * 1av 7r *

pen 8: 3av * 3r 5av *

pen 9: 2r * 5av 3r *

pen 10:  * 1r 7 av *

Granietstrepen:
pen 1: recht
pen 2: 2r samen breien
pen 3: in elke steek 2r breien, 1 in de voorste lus, 1 in de achterste
pen 4: averecht

pen 1: recht

Raster:

pen 2: 2r * 2av 4r *

pen 3: 2av  * 1 st op hulpnaald voor, 2av, 1st van hn recht, 2st op hn achter, 1 r , 2st van hn av *

pen 4-6: zoals de steken zich voordoen

pen 7: zoals pen 3 maar 3 st verspringen

pen 8-10 : zoals de steken zich voordoen

herhalen vanaf pen 3

Klundert

Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik kwam Klundert tegen toen ik op de kaart op zoek was naar een doel voor m'n tweede busuitje.
Klundert (klont turf) was ooit een vestingstadje aan een reeds lang verdwenen rivier.
En heeft op de kaart nog enkele van de typische pijlpunten die zo kenmerkend zijn voor een vesting.
Daarnaast is er een museum, dat alleen op woensdag open is, dus ging ik gisteren op pad.

Het vlasserij en suikermuseum heeft twee permanente exposities.
Je krijgt een kastje mee waarmee je met het intypen van codes een rondleiding krijgt.
En overal hangen tablets die filmpjes afdraaien.
Heel informatief, maar ik miste de interactie die je in andere kleine musea vaak hebt met de rondleiders.
Toch waren het twee heel aardige tentoonstellingen die een goed historisch beeld geven.

Ik kreeg een wandelroute mee (Kuieren door Klundert), maar na de zesde "hier stond vroeger...“, waar nu niets meer te zien was, hield ik het voor gezien.

Eenmaal op het noordelijk bolwerk genoot ik van het wijdse uitzicht en de vele dieren die voor leuke plaatjes zorgden.

De schapen waren komisch.
Zodra ik aan kwam lopen ging de voorste lopen en de rest er in een rijtje achteraan.
Stond ik stil, dan stopte de hele colonne ook.

Hierna kuierde ik  het centrum in om te fourageren bij de supermarkt.

Het centrum is verrassend.
Het ademt een jaren 50 sfeer.
Heel fraai en verstild.
Ook hier weinig echt oude historie te vinden.
Wel nog  veel particuliere winkeltjes.
En dit prachtige zicht.

Na een lunch op een bankje aan het water liep ik naar het bolwerk aan de zuidkant.
Mijn benen wilden gisteren niet erg, maar ik wilde dit toch zeker ook nog zien.
Ook hier weer een weids uitzicht.

Met op het topje van de peperbus de grootste verrassing van de dag.

Een aalscholver.
(Ongelofelijk dat ik die met mijn kodakkie nog zo scherp gekregen heb op deze afstand)

Ik miste de bus dus zat ik nog een uurtje op een bankje op een pleintje met de fraaie naam Suijkerberch.

Toen ik op mijn wenkbrauwen thuis kwam lag er een cadeautje van Marijke in de bus.

Een lapje pootafdrukjes van Tiny Treasures.
Voor mij meegenomen uit Engeland.
Lief he.
Nu moet ik wel moed vinden om aan mijn Laurel Burch quilt te beginnen.

Alle fotos

Customizen en zo

Wat doe je als je jas erg saai is en je bandjesvoorraad erg groot?

Dan ga je jas versieren.
Met de hand, want door mijn zere pootje gaat het nog steeds niet op de naaimachine, maar eerlijk gezegd vind ik dit klusje sowieso prettiger met de hand.

Na een paar randen kom ik er achter dat er iets niet klopt met het rugpand.
Het is hartstikke scheef.
Even slaat de wanhoop toe, want bovenaan scheef uitkomen vind ik in dit geval niet kunnen.
Maar na een paar dagen kom ik tot de slotsom dat ik straks een gedeelte overdwars ga doen.
Daarmee kan ik hopelijk de scheefheid omzeilen en wordt mijn jas nog origineler ook.

Deze week was het vakje weer heel geschikt voor mijn kussen.
Nog 2 vakjes dan is ie af.

En in de tuin heb ik de appels geoogst.
Wat een verschil met vorig jaar.

Breirol 0016-0020

Het breit zo lekker weg.

Brei de 5 kantsteken zoals eerder beschreven.
En brei in patroon over de middelste 40 steken.

1 pen recht

Gerstekorrel:

1 r 1av

Elke pen verspringen

1 pen recht, 1 oen averecht

Dubbele gerstekorrel:

Pen 1: 1r 1av

Pen 2: zoals de steken zich voordoen

Pen 3: 1av 1r

Pen 4: zoals de steken zich voordoen

Zandsteek:

Heen: recht

Terug: 1r 1av

1 pen recht

Omgekeerde zandsteek:

Terug: averecht

Heen : 1r 1av

Andalusische steek:

Pen 1: recht

Pen 2: averecht

Pen 3: 1r 1av

Pen 4: averecht